با استقلال شخصیت مالی نسلی که به «بومیان شبکه» یا «بومیان دیجیتال» شهرت یافته‌اند، به صورت تصاعدی بر نرخ جرائم در فضای سایبر به ویژه در شبکه‌های اجتماعی افزوده شده است؛ به گونه‌ای که مدل‌های جرم دستخوش تغییرات ناگهانی در نوع و مکان بزهکاری، سن و جنسیت بزهکاران و بزهدیدگان گردیده است. این پژوهش با روش تحقیق کیفی و با مبنا قرار دادن دو نظریه جرم شناسی، متکفل علت شناسی مسئله و ارائه پاسخ‌های متناسب با علل و عوامل بزهکاری و بزه‌دیدگی بومی‌های اینترنت یا نسل شبکه است. جامعه آماری تحقیق متشکل از ۱۰ بزه‌دیده و ۱۰ بزهکار نوجوان شبکه‌های اجتماعی است که با ابزار مصاحبه و مشاهده، اطلاعات لازم از میان آنها جمع آوری شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که بی‌احتیاطی در رفتارها و تعاملات مجازی زمینه‌های بزه‌دیدگی نوجوانان « غالباً دختران» را فراهم می‌کند و توسل نوجوانان «غالباً پسران» به تقصیر بزه‌دیده و مجازی بودن رفتارها، به تسهیل مسئولیت گریزی و بزهکاری آنها می‌انجامد. نتیجه و نظریهٔ این پژوهش آن است که در میان دو الگوی کیفری و ترمیمی، پاسخ‌های ترمیمی به بومیان دیجیتال تناسب بیشتری با دلایل بزه‌دیدگی و بزهکاری دارد. چه آنکه پاسخ‌های ترمیمی به «هوشیاری سایبری» بزه دیده، «مسئولیت‌پذیری» بزهکار و «مشارکت» جامعه منفعل رایاسپهر منتج می‌شود.